نقد و بررسی انیمه Dororo | دورورو

در این قسمت از  ایکستراگیم  به نقد و بررسی انیمه Dororo | دورورو یکی از آثار شناخته‌شده Osamu Tezuka در ژانر تاریخی و فانتزی تاریک است می پردازیم. این انیمه بر اساس مانگایی به همین نام، نوشتهٔ Osamu Tezuka، یکی از بزرگ‌ترین و مؤثرترین مانگاکاهای تاریخ، ساخته شده است. نسخه اولیه مانگا در سال 1967 منتشر شد و انیمه‌ای بر اساس آن در سال 1969 ساخته شد. اما در سال 2019، نسخه‌ای جدید و بازسازی‌شده از این انیمه به بازار آمد که توجه بسیاری را به خود جلب کرد.

داستان انیمه Dororo | دورورو

در آغاز، دایگو کاگه‌میتسو (Daigo Kagemitsu)، ارباب یک قلمرو کوچک، به دلیل قحطی و بدبختی‌های مردمش، به دوازده دیو در معبدی متروکه دعا می‌کند و قول می‌دهد در ازای قدرت و ثروت، هر چیزی را که بخواهند به آن‌ها بدهد. دیوها درخواست می‌کنند که اعضای بدن نوزاد تازه متولد شده‌ی دایگو را بگیرند. هنگامی که همسر دایگو فرزندش، هیاکیمارو، را به دنیا می‌آورد، کودک بدون اندام، چشم، گوش و حتی پوست به دنیا می‌آید. دایگو دستور می‌دهد که نوزاد را دور بیندازند.

نوزاد توسط مردی مهربان به نام جکای (Jukai) پیدا می‌شود. جکای که پزشک و سازنده اندام مصنوعی است، هیاکیمارو را نجات داده و به او اندام مصنوعی می‌سازد تا بتواند زندگی کند. او همچنین به هیاکیمارو مهارت‌های مبارزه با شمشیر را آموزش می‌دهد. در طول زمان، هیاکیمارو متوجه می‌شود که اگر دیوهایی که بدنش را ربوده‌اند بکشد، اعضای بدنش به او باز می‌گردد. بنابراین او راهی سفر می‌شود تا دوازده دیو را بیابد و آن‌ها را شکست دهد. در این سفر، او با دورورو، یک یتیم دزد کوچک، آشنا می‌شود که تصمیم می‌گیرد او را همراهی کند.

هر قسمت از انیمه، ماجرای مبارزه هیاکیمارو با یک دیو را روایت می‌کند. با شکست هر دیو، بخشی از بدنش به او باز می‌گردد. در این سفر، هیاکیمارو و دورورو با مشکلات و چالش‌های بسیاری مواجه می‌شوند، از جمله دشمنان انسانی، موجودات فراطبیعی و برخورد با مردم عادی که درگیر مسائل مختلفی هستند. در طول سفر، رابطه بین هیاکیمارو و دورورو عمیق‌تر می‌شود. هیاکیمارو که ابتدا به عنوان یک جنگجوی بی‌احساس و بی‌صدا معرفی می‌شود، به تدریج احساسات و انسانیت خود را باز می‌یابد. دورورو نیز از یک کودک دزد و سرسخت به دوستی وفادار و حامی تبدیل می‌شود.

بررسی انیمه Dororo | دورورو

داستان Dororo در دوره سنگوکو، یک دوره پرتلاطم در تاریخ ژاپن، روایت می‌شود. دایگو کگا‌متسو، یک سامورایی جاه‌طلب، برای به‌دست آوردن قدرت و رفاه برای سرزمینش، قراردادی با ۴۸ شیطان می‌بندد و در عوض اعضای بدن فرزند تازه متولد شده‌اش را به آن‌ها تقدیم می‌کند. این نوزاد بدون اعضای بدن، اما زنده به دنیا می‌آید و توسط یک پزشک نیکوکار نجات داده می‌شود. این کودک با نام هیاکیمارو بزرگ می‌شود و تصمیم می‌گیرد با از بین بردن شیاطین، اعضای بدن خود را بازپس بگیرد. در این راه، او با دختری به نام دورورو آشنا می‌شود که به او در مبارزاتش کمک می‌کند.

هیاکیمارو قهرمان اصلی داستان است که از کودکی بدون اعضای بدن زندگی کرده و تنها با پروتزها و توانایی‌های ماوراءالطبیعه زنده مانده است. هیاکیمارو در طول داستان به تدریج انسانیت خود را بازمی‌یابد. هر پیروزی در برابر یک شیطان، یک عضو بدن جدید برای او به ارمغان می‌آورد و به این ترتیب هیاکیمارو به تدریج احساسات و حس‌های انسانی خود را بازیابی می‌کند.

دورورو یک دختر یتیم و کوچک‌اندام است که در دوران کودکی‌اش سختی‌های بسیاری کشیده و برای زنده ماندن به دزدی روی آورده است. او به تدریج به هیاکیمارو وابسته می‌شود و در عین حال نقش یک راهنما و هم‌سفر را برای او ایفا می‌کند. دورورو با وجود سن کم، بسیار باهوش و شجاع است و این ویژگی‌ها باعث می‌شود که نقش مهمی در سفر هیاکیمارو داشته باشد.

داستان Dororo به وضوح نمایانگر مبارزه همیشگی بین نیروهای خیر و شر است. هیاکیمارو در جستجوی خود برای بازیابی اعضای بدنش نه تنها با شیاطین بلکه با دایگو، پدرش که نمایانگر قدرت‌طلبی و خیانت است، مواجه می‌شود. انیمه به عمق مسئله هویت و انسانیت می‌پردازد. هیاکیمارو که بدون اعضای بدن به دنیا آمده، در طول داستان به تدریج انسانیت و هویت خود را بازمی‌یابد و با هر پیروزی در برابر شیاطین، یک قدم به انسان کامل بودن نزدیک‌تر می‌شود.

داستان همچنین به موضوعات سرنوشت و جبر می‌پردازد. هیاکیمارو و دورورو هر دو در جهانی پر از ظلم و بی‌عدالتی زندگی می‌کنند و در تلاش برای تغییر سرنوشت خود هستند. استودیو MAPPA و Tezuka Productions توانسته‌اند به خوبی دنیای Dororo را با استفاده از انیمیشن‌های زیبا و گرافیکی پرجزئیات به تصویر بکشند. سبک هنری انیمه به خوبی توانسته حال و هوای دوره سنگوکو را بازتاب دهد و مبارزات با شیاطین نیز با کیفیت بالایی به تصویر کشیده شده است. موسیقی Dororo، ساخته‌ی یاسوهارو تاکاناشی، با فضایی حماسی و در عین حال احساسی، به خوبی توانسته است حس و حال داستان را تقویت کند. همچنین صداگذاری شخصیت‌ها توسط بازیگران حرفه‌ای انجام شده و به عمق بیشتری به شخصیت‌ها افزوده است.

موسیقی Dororo، ساخته‌ی یاسوهارو تاکاناشی، با فضایی حماسی و در عین حال احساسی، به خوبی توانسته است حس و حال داستان را تقویت کند. همچنین صداگذاری شخصیت‌ها توسط بازیگران حرفه‌ای انجام شده و به عمق بیشتری به شخصیت‌ها افزوده است. در بعضی از قسمت‌ها، سرعت داستان ممکن است برای برخی از مخاطبان کند یا سریع به نظر برسد. در برخی از نقاط، داستان ممکن است از انسجام کمتری برخوردار باشد و نیاز به توضیح بیشتری داشته باشد.

اوسامو تزوکا (۱۹۲۸-۱۹۸۹) یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین چهره‌های تاریخ مانگا و انیمه است. او با آثار خود نه‌تنها صنعت مانگا و انیمه را شکل داد بلکه بر فرهنگ و هنر ژاپن و حتی جهانیان تأثیر عمیق گذاشت. به عنوان یکی از بنیان‌گذاران و پیشگامان این عرصه، تزوکا نقشی کلیدی در توسعه و تکامل هنر داستان‌گویی تصویری ایفا کرد. اوسامو تزوکا در تاریخ ۳ نوامبر ۱۹۲۸ در اوساکا، ژاپن، به دنیا آمد. او از کودکی علاقه‌مند به هنرهای تصویری بود و تحت تأثیر کمیک‌های غربی و انیمیشن‌های ژاپنی قرار داشت. تزوکا در سن ۱۷ سالگی، اولین داستان مصور خود را منتشر کرد که نشان‌دهنده استعداد اولیه او در این زمینه بود.

در سال ۱۹۶۱، تزوکا استودیو موشی پروداکشن (Mushi Production) را تأسیس کرد و به تولید انیمیشن‌های تلویزیونی روی آورد. اولین مجموعه انیمه‌ای او، “پسر فضایی” (Astro Boy)، که در سال ۱۹۶۳ تولید شد، به عنوان یکی از اولین انیمه‌های تلویزیونی در تاریخ ژاپن به‌شمار می‌آید و تأثیر بسزایی بر صنعت انیمیشن داشت. این اثر، نه تنها به محبوبیت انیمه کمک کرد بلکه الگویی برای تولیدات آینده در این حوزه شد.

در سال ۱۹۶۱، تزوکا استودیو موشی پروداکشن (Mushi Production) را تأسیس کرد و به تولید انیمیشن‌های تلویزیونی روی آورد. اولین مجموعه انیمه‌ای او، “پسر فضایی” (Astro Boy)، که در سال ۱۹۶۳ تولید شد، به عنوان یکی از اولین انیمه‌های تلویزیونی در تاریخ ژاپن به‌شمار می‌آید و تأثیر بسزایی بر صنعت انیمیشن داشت. این اثر، نه تنها به محبوبیت انیمه کمک کرد بلکه الگویی برای تولیدات آینده در این حوزه شد. اوسامو تزوکا به‌دلیل سبک منحصر به فردش در طراحی شخصیت‌ها و داستان‌گویی، به عنوان “خدای مانگا” و “پدرخوانده‌ی مانگا” شناخته می‌شود. او بیش از ۷۰۰ جلد مانگا با مجموع بیش از ۱۵۰ هزار صفحه طراحی کرد که نمایانگر عمق و گستردگی خلاقیت‌های اوست. تزوکا در آثار خود، ترکیبی از داستان‌های کلاسیک، فلسفی و اجتماعی را با سبک هنری خاص خود به نمایش گذاشت.

در اقتباس جدید انیمه “دورورو”، تغییرات قابل‌توجهی نسبت به نسخه‌های قبلی مشاهده می‌شود که بر بافت کلی داستان تأثیرگذار بوده است. در این نسخه، توجه بیشتری به گذشته‌ی دورورو، حضور ایتاچی و تعامل هیاکیمارو با یوکای‌ها داده شده است که جزو نقاط قوت داستان به‌شمار می‌روند. برخلاف نسخه قدیمی که در آن هیاکیمارو ۴۸ عضو بدن خود را از دست داده بود، در نسخه جدید تعداد این اعضا به ۱۲ کاهش یافته و تمرکز بیشتری بر روی هر یک از مبارزات با شیاطین صورت گرفته است. این تغییرات به کاهش پیچیدگی داستان و ایجاد خشونت متعادل‌تری در مقایسه با نسخه سیاه و سفید ۱۹۶۹ کمک کرده است. تغییرات دیگری نیز وجود دارد، مانند نحوه تعامل اهالی دهکده با هیاکیمارو و باندای تسخیرشده که در نسخه جدید به‌طور متفاوتی به تصویر کشیده شده است.

دوران تاریخی سنگوکو، با تمامی ناآرامی‌ها و بحران‌هایش، در انیمه به‌خوبی به تصویر کشیده شده است. اپیزود ششم به ویژه سرنوشت تلخ میو و بچه‌های آواره جنگ را به‌طور دراماتیک به نمایش می‌گذارد و نقدی عمیق بر مفهوم انسانیت ارائه می‌دهد. سکانس‌های پایانی با نمایی طلایی از دشت و مناظر اطراف دورورو و هیاکیمارو، هدف‌های داستان را به‌خوبی منتقل می‌کند و به مدرن شدن داستان‌پردازی کمک کرده است.

در نسخه جدید، تقابل هیاکیمارو با خانواده‌اش تغییراتی به خود دیده است. برخلاف نسخه قدیمی که در آن هیاکیمارو توسط والدینش در گهواره‌ای به آب سپرده می‌شود، در نسخه جدید دایگو مادر را از خداحافظی منع کرده و او را به یکی از ندیمه‌ها سپرده تا بچه را در قایق رها کند. این تغییر باعث ایجاد شروعی تاریک و تأثیرگذار شده است، اما در مواجهه بعدی هیاکیمارو با مادرش، این درام به‌طور سطحی نمایش داده شده است.

متأسفانه، این سطحی‌نگری در بخش‌های مرتبط با تقابل هیاکیمارو و خانواده‌اش، به‌ویژه در شخصیت‌پردازی تاهومارو، احساس می‌شود و به‌نظر می‌رسد که این شخصیت به‌اندازه‌ی کافی قدرتمند و مؤثر نیست. از سوی دیگر، داستان پدر و مادر دورورو و هدفی که او از آن‌ها به ارث می‌برد، درک بهتری از محتوای مانگا ارائه می‌دهد و تلاش برای سازندگی و نفی جنگ را به تصویر می‌کشد. در نهایت، بار نجات سرزمین بر دوش هیاکیمارو که به‌دنبال بازیابی اعضای بدن خود است، حس قدرتمندی به داستان می‌بخشد. انیمه با نمایش کشتار دیوانه‌وار شیاطین و انسان‌ها، به بررسی جایگاه انسانیت و انتخاب مسیر درست در این مبارزه می‌پردازد. حضور شخصیت جوکای نیز ابعاد مهم‌تری به این داستان اضافه می‌کند.

در داستان انیمه “دورورو”، پایان‌بندی یکی از موضوعات مورد مناقشه است. مانگای اصلی پیش از آنکه به‌طور کامل به شخصیت دورورو پرداخته شود، لغو شد و تنها یک پایان اجباری برای آن در نظر گرفته شد. در این پایان، هیاکیمارو به‌تنهایی به مبارزه با شیاطین ادامه می‌دهد، پس از کنار رفتن دایگو از قدرت. اما پایان‌های انیمه‌های قدیمی و جدید “دورورو” تفاوت‌هایی دارند. در نسخه قدیمی انیمه، دایگو کاگه به‌عنوان آخرین شیطان معرفی می‌شود و هیاکیمارو پس از نجات دورورو، دایگوی شیطانی را در تالار جهنم می‌کشد. او سپس برای سفری طولانی همه را ترک می‌کند، درحالی‌که دورورو در همان‌جا باقی می‌ماند تا آینده‌ای بهتر بسازد.

در انیمه ۲۰۱۹، پایان داستان به‌شکل متفاوتی ارائه می‌شود. تاهومارو، برادر کوچکتر هیاکیمارو، به همراه دو ملازمش برای حفظ سرزمین پدری وارد معامله‌ای با آخرین شیطان باقی‌مانده می‌شود. هیاکیمارو برای بازپس‌گیری اعضای بدنش، باید آن‌ها را از میان بردارد و در یک مبارزه نهایی تهاجمی با نیروی ماورایی شرکت کند. این تغییرات در نسخه ۲۰۱۹ به تلاش برای ارائه یک پایان‌بندی قابل‌قبول و ترکیب آشوب محلی با فضای تاریخی داستان منجر شده است. این نسخه همچنین جوکای، تاهومارو و مادرش را به‌خوبی معرفی کرده و انتخاب‌های تأمل‌برانگیزی درباره زندگی دایگو کاگه ارائه می‌دهد.

با این حال، پایان انیمه ۲۰۱۹ کمی شتاب‌زده به‌نظر می‌رسد و تأثیرات لغو مانگا و استفاده از قسمت‌های فرعی به‌خوبی نمایان است. باوجود این، انیمه “دورورو” با فضای کلاسیک جذاب، شخصیت‌پردازی‌های تأثیرگذار، مفاهیم چالش‌برانگیز انسانی، اکشن متعادل و مبارزات منطبق با زمان داستان، در نهایت از شروع خوب خود فاصله می‌گیرد ولی همچنان اثری دیدنی در میان انیمه‌های سامورایی با تمرکز بر رستگاری در دنیای پر از خون و گناه انسان‌ها است.

تصاویر انیمه Dororo | دورورو

نکات مثبت و منفی انیمه Dororo | دورورو

از نکات مثبت انیمه می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

1. موضوع انسانی و فلسفی: “دورورو” با تمرکز بر مفاهیم انسانی، اخلاقی و فلسفی مانند رستگاری، فداء و مبارزه با شیاطین، داستانی عمیق و تأمل‌برانگیز ارائه می‌دهد.
2. توسعه شخصیت‌ها: شخصیت‌های اصلی، به‌ویژه هیاکیمارو و دورورو، به‌خوبی توسعه یافته‌اند و تحولاتی را در طول داستان تجربه می‌کنند که به عمق درام کمک می‌کند.
3. سبک هنری جذاب: طراحی بصری انیمه، به‌ویژه در نسخه ۲۰۱۹، با استفاده از رنگ‌ها و طراحی‌های دقیق، به زیبایی‌های بصری و جذابیت داستان افزوده است.
4. بازسازی موفق: نسخه جدید انیمه با تغییرات هوشمندانه و مدرن‌سازی طراحی‌های کلاسیک، به‌خوبی توانسته است فضای کلاسیک مانگا را حفظ کند.
5. مبارزات متنوع و هیجان‌انگیز: صحنه‌های اکشن و مبارزات، به‌ویژه مبارزات هیاکیمارو با شیاطین، به‌خوبی طراحی شده و از نظر هیجان و تنوع موفق عمل می‌کند.
6. تاکید بر جنبه‌های ماورایی: وجود شیاطین و یوکای‌ها به داستان ابعادی ماورایی و جادویی می‌بخشد که به جذابیت آن می‌افزاید.

از نکات منفی انیمه می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

1. پایان‌بندی شتاب‌زده: برخی از منتقدان بر این باورند که پایان انیمه، به‌ویژه در نسخه ۲۰۱۹، شتاب‌زده و ناقص است و به اندازه کافی به جمع‌بندی داستان نمی‌پردازد.
2. اختلاف با مانگا: انیمه در پایان‌بندی و برخی جزئیات داستانی با مانگای اصلی تفاوت‌هایی دارد که ممکن است برای طرفداران مانگا ناامیدکننده باشد.
3. پایه‌ریزی ضعیف شخصیت‌های فرعی: برخی شخصیت‌های فرعی، مانند تاهومارو، به‌خوبی توسعه نیافته‌اند و این موضوع می‌تواند به کیفیت داستان لطمه بزند.
4. سطحی بودن درام‌ها: در برخی مواقع، به‌ویژه در مواجهه‌های دراماتیک، داستان ممکن است به‌طور سطحی و کم‌عمق نمایش داده شود.

تریلر انیمه Dororo | دورورو