نقد و بررسی بازی Mafia: Definitive Edition | مافیای نوستالژی

در این قسمت از  ایکستراگیم به نقد و بررسی بازی Mafia: Definitive Edition نسخه بازسازی شده‌ای از بازی Mafia اصلی است که در سال 2002 منتشر شد می پردازیم. این نسخه توسط استودیو Hangar 13 ساخته شده و توسط 2K Games در سپتامبر 2020 برای پلتفرم‌های پلی‌استیشن 4، ایکس‌باکس وان و مایکروسافت ویندوز منتشر شد. بازی در دهه 1930 میلادی جریان دارد و داستان شخصیت تامی آنجلو، یک راننده تاکسی که به طور ناخواسته وارد دنیای مافیا می‌شود، را روایت می‌کند. تامی ابتدا به عنوان یک جنایتکار جزء شروع به کار می‌کند و به تدریج در سازمان مافیا پیشرفت می‌کند، اما با چالش‌ها و خطرات زیادی روبرو می‌شود.

اطلاعات بازی Mafia: Definitive Edition

ژانر: مافیایی، اکشن
تاریخ انتشار: 4 مهر 1399
پلتفرم‌ ها: PlayStation 4, PC, Xbox One
ناشر بازی: 2K Games
شرکت سازنده: Hangar 13
درجه سنی بازی: 18+

نگاهی به بازی Mafia: Definitive Edition

برای گیمرهای ایرانی، معرفی مافیا مانند معرفی قورمه سبزی است؛ تقریباً همه آن را می‌شناسند و دوست دارند. این بازی بخشی از هویت ملی گیمرهای ایرانی است. در ایران و در جهان، بازی با استقبال زیادی روبرو شد و در سال ۲۰۰۲ منتشر شد. یکی از بهترین داستان‌های بازی‌های ویدیویی در این بازی جای دارد و نوستالژی زیادی برای گیمرها دارد.

داستان بازی در مورد راننده تاکسی‌ای به نام توماس آنجلو یا تامی است که زندگی آرامی دارد تا اینکه یک شب دو مرد شیک‌پوش او را مجبور به فرار از صحنه جرم می‌کنند. آن‌ها او را به کافه‌ای می‌برند و به او پول می‌دهند و می‌گویند هر وقت مشکلی داشت به آنجا برود. دون سالیری همیشه هوای دوستانش را دارد. تامی با شرایطی مجبور به بازگشت به آن کافه می‌شود و کم‌کم به خانواده مافیایی می‌پیوندد و کارهای خونین آن‌ها را انجام می‌دهد.

بازسازی بازی‌های قدیمی همیشه چالش‌برانگیز است؛ اینکه آیا حس و حال بازی اصلی را منتقل می‌کنند یا نه. برخی ریمیک‌ها مانند Resident Evil 2 Remake و Final Fantasy VII Remake به خوبی این کار را انجام دادند. بازی‌هایی هم بودند که بازسازی آن‌ها کیفیت بازی اصلی را نداشتند. Mafia: Definitive Edition یکی از ریمیک‌های خوب نسل هشتم است، هرچند اشکالاتی دارد که قابل پیشگیری بودند، اما در کل نتیجه‌ی نهایی قابل قبول است و جزو ۱۰ بازی برتر بازسازی شده در این نسل قرار می‌گیرد.

در بازسازی مافیا: Definitive Edition، تغییرات عمده‌ای در بازیگران و سیستم موشن کپچر صورت گرفته است. سن برخی از شخصیت‌های بازی کاهش یافته و چهره‌ها و ویژگی‌های آن‌ها تغییر کرده است. اگرچه نسخه اصلی بازی شخصیت‌هایی ماندگار داشت که تا مدت‌ها در یاد مخاطبان می‌ماندند، چهره‌های جدید فاقد آن ویژگی‌های منحصربه‌فرد هستند.

علاوه بر تغییرات ظاهری، دیالوگ‌های جدید و صداپیشگی با کیفیت‌تر به بازی اضافه شده، اما این تغییرات نتوانستند همان احساسات نسخه اصلی را بازتولید کنند. برخی دیالوگ‌های جدید به کاراکترهایی مثل دون سالیری و سارا کمک کرده‌اند، اما برای پائولی نتیجه عکس داشته و او را به کاراکتری با شوخی‌های بی‌مزه تبدیل کرده است. در نسخه اصلی، بازی شخصیت‌های فرعی زیادی داشت که با پرداخت دقیق و جذاب، احساس عضویت در یک خانواده مافیایی را به بازیکنان القا می‌کردند. این کاراکترها در نسخه ریمیک به اندازه نسخه اصلی جذابیت ندارند.

یکی از تغییرات مهم در نسخه ریمیک مربوط به وینچنزو، مسئول سلاح‌هاست. در نسخه اصلی، او شخصیتی با تجربه و جالب بود که مکالمات با او لذت‌بخش بود. اما در نسخه ریمیک، وینچنزو به مرد میانه‌سالی بذله‌گو تبدیل شده که تعاملات با او کاهش یافته و جذابیت کمتری دارد. همچنین کاراکتر یلو پته که در نسخه اصلی حضور داشت، در نسخه ریمیک حذف شده است. این تغییرات در نسخه ریمیک باعث شده‌اند تا برخی از ویژگی‌های منحصر به فرد و نوستالژیک نسخه اصلی از بین برود و تجربه کلی بازی متفاوت باشد.

تغییرات در شخصیت‌پردازی تامی آنجلو و دان سالیاری قابل توجه است. تامی جدید بیشتر شبیه به زورگوهای ایتالیایی بروکلین شده است، در حالی که تامی اصلی راننده‌ای خوش قلب بود. دان سالیاری جدید نیز کمتر کاریزماتیک است و بیشتر یک رئیس پرشور است که گاهی اوقات اعصاب شما را خرد می‌کند. با این حال، تغییرات در سایر شخصیت‌ها نه مثبت و نه منفی است و به خدمت روایت بازی هستند. با وجود ایرادات، بازسازی داستان مافیا عالی عمل کرده و برای مخاطبان قدیمی و جدید جذاب و مهیج است. روایت خوب و فضاسازی فوق‌العاده بازی، مانند نسخه اصلی، مخاطب را با خود همراه می‌کند.

در بخش گیم‌پلی، بازی دو حالت داستانی و Free Ride را ارائه می‌دهد. بخش داستانی به صورت خطی دنبال می‌شود و در بخش Free Ride می‌توانید آزادانه در Lost Heaven گشت و گذار کنید. رانندگی در اوایل بازی کند و ناراحت‌کننده است، اما با دسترسی به ماشین‌های سریع‌تر بهتر می‌شود. اضافه شدن موتور سیکلت‌ها نیز تجربه رانندگی را جذاب‌تر کرده است. رانندگی در بازی دو وجه خوب و بد دارد؛ ماشین‌های سریع‌تر و موتور سیکلت‌ها جذاب هستند، اما برخی ماشین‌های کند و اعصاب خرد کن‌اند.

بخش مبارزات بازی Mafia: Definitive Edition نسبت به سایر بخش‌ها ضعیف‌تر است. گان‌پلی بازی شباهت زیادی به Mafia III دارد و مشکلات مشابهی مانند هوش مصنوعی ضعیف دشمنان در آن دیده می‌شود. افزایش درجه سختی تنها باعث مرگبارتر شدن گلوله‌ها می‌شود و تاکتیک‌های دشمنان تغییر نمی‌کند. مبارزات تن به تن نیز بهبود کافی نداشته‌اند و گاهی ضربات به هدف نمی‌خورند. مخفی‌کاری نیز زمخت اجرا شده است. این ایرادات از لذت بازی می‌کاهند، اما بازی همچنان قابل بازی است.

گرافیک فنی و هنری بازی بسیار عالی است. طراحی چهره‌ها، انیمیشن‌ها و شهر به تجربه بازی اضافه می‌کنند. موسیقی جَز و کانال‌های رادیویی ماشین نیز بسیار خوب عمل کرده‌اند. بازی در بازسازی فضای آمریکا در دهه ۳۰ و ۴۰ میلادی موفق است، به‌خصوص برای کسانی که نسخه اصلی را تجربه نکرده‌اند. با این حال، باگ‌هایی در بازی وجود دارد که ممکن است بازیکن را مجبور به لود کردن مجدد بازی کنند، اما این باگ‌ها آنقدر نیستند که کلافه‌کننده شوند.

بازی Mafia: Definitive Edition شامل بیست مرحله متفاوت است که الهام گرفته از نسخه اصلی هستند اما تغییراتی در آن‌ها اعمال شده است. یکی از تغییرات مثبت مربوط به مرحله مسابقه است که نسبت به نسخه اصلی آسان‌تر و منطقی‌تر شده است. در این نسخه، به‌جای پنج دور، تنها سه دور با سایر حریفان مسابقه می‌دهید، که همچنان چالش‌برانگیز است.

با این حال، تغییرات اعمال‌شده در سایر مراحل بازی تأثیر مثبتی نداشته‌اند و جادوی نسخه اصلی را از بین برده‌اند. در نسخه ریمیک، عناصر ماجراجویی و اکتشاف که در نسخه اصلی وجود داشتند، از بین رفته‌اند. در نسخه اصلی، بازیکنان مجبور بودند محیط‌ها را جستجو کنند و سازوکار مراحل را کشف کنند، اما در نسخه ریمیک، با وجود چک‌پوینت‌های متعدد و راهنمایی‌های مداوم، این چالش‌ها کاهش یافته‌اند. برای مثال، در مرحله زندان، مسیر با علامت‌های سبز مشخص شده است تا بازیکنان گم نشوند، که این امر ممکن است به فراموشی زودهنگام مراحل منجر شود.

در مجموع، Mafia: Definitive Edition یک ریمیک عالی است که با وجود مشکلاتش، موفق به بازسازی یکی از بهترین و سینماتیک‌ترین بازی‌های داستانی تاریخ شده است. این بازی هم حس و حال نسخه اصلی را حفظ کرده و هم با کیفیتی بالاتر ارائه می‌شود. چه از طرفداران قدیمی مافیا باشید و چه جدیداً به این سری پیوسته باشید، این بازی ارزش تجربه را دارد.

تصاویر محیط بازی  Mafia: Definitive Edition

نکات مثبت و منفی بازی   Mafia: Definitive Edition

از نکات مثبت بازی می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

1. داستان وفادار به نسخه اصلی: داستان بازی همچنان جذاب و یادآور شاهکارهایی مانند “پدرخوانده” است. با وجود گذشت سال‌ها، داستان بازی همچنان درخشان عمل می‌کند.
2. اضافه شدن جزییات جدید: کات سین‌ها، ماموریت‌های بیشتر، نامه‌ها و نوت‌ها به بازی اضافه شده‌اند که به بهتر شدن شناخت شخصیت‌ها و دنیای بازی کمک می‌کنند.
3. گرافیک فنی و هنری: طراحی چهره‌ها، انیمیشن‌های صورت و بدن و طراحی شهر همگی بسیار خوب و جذاب هستند. گرافیک هنری و قطعه‌های جَز و کانال‌های رادیویی ماشین نیز به تجربه‌ی بازی اضافه می‌کنند.
4. بخش مسابقه: این بخش نسبت به نسخه اصلی آسان‌تر و منطقی‌تر شده است و همچنان چالش‌برانگیز باقی مانده است.
5. موسیقی و صداگذاری: موسیقی و صداگذاری بازی کیفیت بالایی دارد و به تجربه‌ی غوطه‌وری در دهه ۳۰ و ۴۰ آمریکا کمک می‌کند.

از نکات منفی بازی می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

1. تغییرات شخصیت‌ها: برخی تغییرات در شخصیت‌ها مانند تامی انجلو و دان سالیاری ممکن است به مذاق طرفداران قدیمی خوش نیاید. شخصیت‌پردازی دان سالیاری جدید ضعیف‌تر و کمتر کاریزماتیک است.
2. مبارزات تن به تن و گان پلی: مبارزات تن به تن زیاد دلچسب نیست و گان پلی بازی شباهت زیادی به Mafia III دارد که با انتقاداتی همراه بود. هوش مصنوعی دشمنان نیز تعریفی ندارد و تاکتیک آن‌ها با افزایش درجه سختی تغییر نمی‌کند.
3. حذف عناصر ماجراجویی: عناصر ماجراجویی و اکتشاف که در نسخه اصلی وجود داشتند، در نسخه ریمیک کاهش یافته‌اند و بازی بیشتر به راهنمایی‌های مداوم و چک‌پوینت‌های متعدد متکی است.
4. مشکلات رانندگی: رانندگی در ابتدا کند و ناخوشایند است، هرچند با گذشت زمان و دریافت خودروهای سریع‌تر بهتر می‌شود. با این حال، هندلینگ ضعیف خودروها ممکن است بازیکنان را اذیت کند.

گیم پلی بازی Mafia: Definitive Edition